Stinzenflora, 22 februari 2023, week 3

Hoewel we nog in het begin van het seizoen staan, is het verbazend hoe de bloemenpracht zich over het park uitbreidt. Overal zie je sneeuwklokjes, de bonte krokus  en op een aantal plaatsen de wilde narcis. Deze laatste wordt gewoonlijk niet tot de stinzenplanten gerekend. Hoe komen deze dan in het park? Het verhaal gaat dat een van de vorige bewoonsters van Martenastate, wanneer zij een bakje met narcisbolletjes kreeg, het zonde vond om deze na de bloei weg te gooien. Dus…. plantte zij ze her en der in het park. Dit met het hiervoor genoemde resultaat.

Het is een gegeven dat in het gedeelte van Martenastate waar de stinzenplanten zich bevinden, de grond vruchtbaar is. Om de grond te verbeteren of de paden droog te houden, haalde men vroeger scheepsladingen aarde van de hogere zandgronden, turf en schelpen, paardemest en turfmolm, waarna dit met de grond werd vermengd (D.T.E. van der Ploeg). Tegenwoordig wordt klein snoeiafval op de composthoop gegooid en wanneer dit voldoende is gecomposteerd, over de afgestorven planten verspreid. De grote gesnoeide takken worden aan de takkenril toegevoegd. 

Hier een doorkijkje onder de berceau, langs de linden aan de Swarte singel, naar Martenastate. De appels en peren in de berceau zitten vrijwel allemaal in knop en op het grasperk aan beide zijden van de berceau zien we de eerste blaadjes van de sleutelbloem.  

Anneke Kuiper